Wróżka Zuzia i cudowne dzieci – Magdalena Kryger

Dzieci są wspaniałymi i czujnymi obserwatorami, z chęcią odkrywają otaczający je świat. Podczas wspólnego spaceru odpowiadamy na ich liczne pytania. Czasem dopytują o rasę mijanego psa, czasem o nieznaną im dotąd roślinę, czy model samochodu. Odpowiedzi na takie pytania przychodzą nam bez problemu, ale czy wiemy co odpowiedzieć, gdy dziecko pyta głośno: dlaczego ten chłopczyk jeździ na wózku?, dlaczego to dziecko „tak” wygląda?, co się stało tej dziewczynce? 

„Odmienność” budzi zainteresowanie małych dzieci i jest to zupełnie naturalne, ale jak o tym rozmawiać ze swoją pociechą? Jak pokazać że są wśród nas dzieci z zaburzeniami, chorobami, czy niepełnosprawnościami? Warto przeczytać z nimi książkę „Wróżka Zuzia i cudowne dzieci” która w niezwykle ciekawy, fascynujący, a jednocześnie magiczny i bajkowy świat oswoi małych czytelników z tymi zagadnieniami.

 

 

Książka powstała z potrzeby serca! Jej autorką jest doktor nauk medycznych, pediatra – Magdalena Kryger, której praca i kontakt z małymi, niezwykłymi dziećmi zaowocowała tą publikacją. Cudne, iście baśniowe ilustracje wykonała Aleksandra Jamrożkiewicz, zaś książka ukazała się nakładem wydawnictwa Alegoria.

Myślę że po tę opowieść warto sięgać z dziećmi w wieku około 4-10 lat. Najmłodsi czytelnicy być może po raz pierwszy spotkają się z takimi „innymi” dziećmi, a starsze nieco pociechy dzięki tej właśnie pozycji zaczną pytać i bardziej interesować się owymi zagadnieniami.

Dawno temu w Zaczarowanej Krainie żyła sobie mała wróżka Zuzia. Smutno było jej bez rówieśników, więc wyczarowywała mnóstwo cudownych dzieci. Każde było inne, wyjątkowe. Każde czymś się wyróżniało.

Autorka w cudowny, pełen magii sposób oswaja małych czytelników z chorobami i niepełnosprawnościami. Cudowne dzieci to te, których życie nie jest lekkie. Mimo „inności” one chcą żyć normalnie i my tak właśnie powinniśmy je traktować. Znajdziecie tu aż jedenastu wyjątkowych bohaterów. Jeden ma cukrzycę, inny zespół Downa, kolejny jest niewidomy, następny nie słyszy. Jest dorosły który nie rośnie, jest dziecko z ADHD, są bohaterowie z łuszczycą i alergiami, a także dziecko poruszające się na wózku inwalidzkim.

Pod koniec książki znajdziecie dodatek dla ciekawskich, w którym autorka wyjaśnia wyjątkowość każdego z bohaterów. To co najbardziej zapadło nam w pamięci po tej lekturze to słowa: „Kiedy zobaczycie cudowne dziecko, pamiętajcie, żeby przełożyć okulary na serduszko. Wystarczy uśmiechnąć się do niego szeroko i serdecznie”.

 

 

 

 

 

Bardzo polecam Wam lekturę tej książki! To nie tylko opowieść dla dzieci. Myślę że pomoże wielu dorosłym. Uświadomi że nawet małym dzieciom warto odpowiadać na pytania. Nie odwracajmy się na ulicy od wyjątkowych dzieci, bądźmy tolerancyjni i wyrozumiali. Uczmy nasze pociechy szacunku i pokazujmy, aby otwierały swe serca dla takich osób.

Koniecznie po nią sięgnijcie! Bardzo polecam.