„Franek i przyjaciele. Przegrany mecz” i „Franek i przyjaciele. Awanturka” – Wydawnictwo WILGA
Seria „Franek i przyjaciele” to wyjątkowa literacka podróż przez codzienność dzieci pełną emocji, odkryć, drobnych kłopotów i wielkich radości. To opowieści bliskie każdemu dziecku, ponieważ czerpią z ich świata: przedszkolnych przyjaźni, zabaw, nieporozumień i uczenia się zasad, które budują wspólnotę.
W tych książkach nie znajdziemy moralizowania ani przesadnej dydaktyki. Zamiast tego mamy prawdziwe emocje, sytuacje, które mogą wydarzyć się każdego dnia i bohaterów, z którymi dzieci łatwo się utożsamiają. Autorka podkreśla, że każdy ma swoje uczucia, swoje pomysły, ale też że razem można rozwiązać niemal każdy problem.
To, co szczególnie cenne, to naturalny język i lekka narracja, która zachęca do rozmowy. Czytanie tych książek razem z dzieckiem otwiera przestrzeń do wspólnego zastanowienia się nad emocjami, potrzebą akceptacji, zasadami współżycia w grupie i siłą przyjaźni. Dziecko nie tylko słucha historii, ono zaczyna zadawać pytania, dzielić się swoimi doświadczeniami i budować poczucie bezpieczeństwa emocjonalnego.
Seria rozwija empatię, uczy uważności na drugiego człowieka i pokazuje, że nawet z pozoru zwykły dzień może stać się początkiem niezwykłej przygody.
Dziś mam dla Was dwa najnowsze tytuły!
„Franek i przyjaciele. Przegrany mecz”
Opowieść o Franku Jeżyku to ciepła i poruszająca historia, która w prosty, a jednocześnie mądry sposób pokazuje dzieciom, że droga do sukcesu wiedzie przez cierpliwość, wytrwałość i radość z samego działania. Tytułowy bohater to sympatyczny, lecz nieco zniechęcony Franek, który przeżywa swoje pierwsze sportowe rozterki.
Franek uwielbia grać w piłkę, ale jego drużyna nie odnosi sukcesów. Kolejne porażki sprawiają, że traci zapał i zaczyna wątpić w sens dalszych treningów. Z pomocą przychodzą mu rodzice: tata, który tłumaczy, że każdy sportowiec potrzebuje czasu, by osiągnąć dobre wyniki, oraz mama, która przypomina, że w zabawie najważniejsza jest radość i wspólne spędzanie czasu z przyjaciółmi.
Zachęcony rozmową, Franek wraca na trening. Tam czeka na niego niespodzianka. Nowa zawodniczka, Pola, która nie tylko wzmacnia drużynę, ale i wnosi nową energię oraz otwiera drzwi do niespodziewanej przyjaźni. Ta sytuacja pokazuje, że nawet trudne momenty mogą prowadzić do czegoś dobrego, wystarczy się nie poddawać.
Ta historia to nie tylko lekcja sportowego ducha, lecz także piękna opowieść o emocjach, relacjach i dziecięcych dążeniach. Napisana z wyczuciem i humorem, z pewnością poruszy serca zarówno młodych czytelników, jak i dorosłych.
Myślę, że to również doskonała propozycja dla dzieci, które zaczynają swoją przygodę ze sportem, ale też dla wszystkich, którzy potrzebują odrobiny motywacji i przypomnienia, że każda porażka to krok w stronę zwycięstwa.
„Franek i przyjaciele. Awanturka”
Kolejna część przygód Franka i jego przyjaciół to opowieść, która z lekkością i humorem przenosi czytelnika w świat dziecięcej wyobraźni, emocji i niepozornych zdarzeń, które urastają do rangi wielkich przygód. Tym razem akcja toczy się wokół tajemnicy, którą próbują ukryć przed resztą grupy bliźniacy Staś i Felek. Ich sekretny plan, dostrzeżony przez bystrego Edzia, rozpoczyna serię wydarzeń pełnych napięcia, zaskoczenia i dziecięcej ekscytacji.
Gdy z ukrycia wypadają trzy szklane kulki, każda inna, każda wyjątkowa, napięcie sięga zenitu. Kolorowe skarby natychmiast przyciągają uwagę wszystkich dzieci, a przedszkolna sala zamienia się w arenę pełną emocji i szeptanych komentarzy. Jednak nad wszystkim czuwa Sowa, mądra, spokojna, przypominająca o zasadach, które mają nauczyć dzieci porządku, cierpliwości i szacunku do wspólnych ustaleń.
To właśnie ten prosty motyw, dziecięce zachwyty i nieduże „awantury”, pozwala autorce ukazać codzienność przedszkolną jako przestrzeń pełną ważnych lekcji, pierwszych konfliktów, kompromisów i wspólnego odkrywania świata. Opowieść nie moralizuje, lecz subtelnie podpowiada, że każda emocja ma swoje miejsce, a każda przygoda, nawet ta związana z trzema szklanymi kulkami, może czegoś nauczyć.
Styl narracji jest ciepły, obrazowy i pełen wyczucia dziecięcej wrażliwości. Barwne opisy i dynamiczna akcja sprawiają, że młody czytelnik nie tylko wciąga się w historię, ale też łatwo może utożsamić się z jej bohaterami.
To książka, która z pozoru opowiada o małych rzeczach, lecz w rzeczywistości mówi o tym, co najważniejsze, o przyjaźni, uczciwości i znaczeniu wspólnoty. Serdecznie polecam!
